ειχα τη φωτογραφικη μηχανη μαζι για να βγαλω μερικες φωτο στο συμπλεγμα
του πανεπιστημιου. Μπορω να το περιγραψω λιγο. Ειναι μεταξυ ενος λοφου
και της θαλασσας. Υπαρχει ενα τουνελ στο λοφο για να μπουν στον χωρο
πεζοι αλλα για αυτοκινητα και σκουτερ πρεπει να κανεις το γυρω του λοφου
και αφου διανυσεις μερικες εκατονταδες μετρα εχοντας το λοφο δεξια και
τη θαλασσα αριστερα φτανεις στο χωρο του πανεπιστημιου. Δυστυχως δεν
ειχα την ευκαιρια να δω αιθουσες, τα κτιρια φαινοταν αρκετα καινουρια
(10ετιας θα ελεγα) και ο χωρος ηταν πολυ καθαρος και γεματος γκαζον και
δεντρα.
Παμε στο ζουμι τωρα.... αφου παιξαμε κανενα 2ωρο συνολικα με διαλειμματα
(εννοειται) γυρισαμε σπιτι οπου το δειπνο ετοιμαζοταν. Περιλαμβανε,
παπια (πρωτο βρασμενη, μετα πασπαλισμενη σε αλευρι για κρουστα - κριτσι
κριτσι billακο μου, κολαση σου λεω - και μετα τηγανισμενη), ομελετα (με
διαφορα πραγματα μεσα), ψαρι (ψημενο αυτη τη φορα ;-) ), σουπα (μου
αρεσουν ολες οι σουπες τους οσο απλες και αν ειναι), φασολια (σε μορφη
πρασσινης σαλατας) με γαριδες και ψιλοκομμενο κρεμμυδακι (το πρασσινο
οχι αυτο που βαζουμε στη χωριατικη) με κιμα. Μετα ηρθε και το φρουτο που
ηταν κιτρινο καρπουζι. Για του λογου το αληθες το βλεπετε και στη φωτο.
Εχει γευση σχεδον ιδια με το καρπουζι που ξερουμε και αγαπησαμε αλλα
ειναι ΑΕΚτζιδικο. Εχουν και το κοκκινο αλλα ειναι διαθεσιμο μονο το
καλοκαιρι, ενω το κιτρινο υπαρχει ολο το χρονο.
